Bericht van Veronica Hekking
Een paar weken geleden zijn de sneeuwklokjes boven de grond gekomen. Helaas scheen de zon spaarzaam; met zon zijn de klokjes op hun mooist. Dus let op het weer en ga even kijken als de zon schijnt.
In het najaar van 2019 werd er een flink aantal wilgen gekapt die het eindstadium van hun groei hadden bereikt en er waren al enkele zwakke exemplaren tijdens een storm omver geblazen. Dat bracht meer licht in het bos en biedt nu gunstigere omstandigheden: de in het bos aangeplante sleedoorns, bosrozen, kardinaalsmutsen en enkele wilde appels hebben dat licht hard nodig voor een rijkere bloei. De sleedoornbessen die aan het eind van de zomer verschijnen zijn bij merels geliefd.
De wit bloeiende Amerikaanse of ook wel Canadese kornoelje (Cornus sericea) profiteert ook van het licht. De afgelopen twee jaar werd dat zichtbaar. Op tal van plekken verschenen groene sprieten, uitdijende struiken en wortelende takken. Deze kornoelje heeft drie methodes om zich te verspreiden: via het zaad van de bessen, vanuit lange ondergrondse wortels en via wortelende takken. Dat kan dus snel gaan. Gemeentes, landgoedbeheerders, de Wageningse Universiteit en het platform Invasieve exoten* waarschuwen voor deze opdringerige plant. Door het rooien van deze kornoelje ontstaat er ruimte voor minder opdringerige inheemse struiken en boompjes.
Verwar deze kornoelje niet met de Cornus mas. De geel bloeiende kornoelje waarvan we er dankzij de actie ‘Bomen voor Den Haag’, drie hebben aangeplant langs het hek samen met twee meidoorns en een witbloeiende vogelkers, de Prunus padus.
Maak een rondje over het nieuw aangelegde tegelpad langs het bos, binnenkort bloeien daar ook de gele primula’s.
Veronica Hekking (tuin 57)
De Bosgroep
* Vier keer per jaar verschijnt de nieuwsbrief ‘Kijk op Exoten’. De nieuwsbroief wordt uitgegeven door meerdere organisaties, waaronder Floron (onderzoek naar de Nederlandse flora), Eis (kenniscentrum insecten), Ravon (onderzoek naar amfibieen, reptielen en vissen), Sovon (vogelonderzoek).
