Hans Nijeboer schrijft:
De kantinecommissie had ooit het voorstel voor een muurschildering op de achterwand van de kantine. Mijn eerste gedachte was toen om daarvoor aan de hand van luchtfoto’s van Google Earth een grote tekening te maken van alle huisjes en tuinen van ons complex. Mij stond het beeld voor ogen van in Oost-Indische inkt getekende huisjes zoals op oude stadskaarten. Maar in een gesprek hierover vond men dat een levendig tuinenpark toch een andere uitstraling zou moeten hebben dan een middeleeuws stadsgezicht. Vanuit het oorspronkelijke idee is toen iets anders ontstaan. Namelijk een panorama van alle huisjes en tuinen, dat in vogelvlucht een beeld geeft van ons tuinenpark.
Het is een kleurenimpressie geworden. Bij elke tuin is gezocht naar een of meer typerende elementen en naar de sfeer die de tuin oproept. Omdat het een beeld van boven is, vormden schaduwwerking en de lichtval op de tuin de aanknopingspunten. Soms zijn kleuren gebruikt, die niet in de tuinen aanwezig zijn, maar associatief bij het schilderen naar voren kwamen.
tekst gaat verder onder de afbeeldingen
In het begin vormden de luchtfoto’s de basis, maar gaandeweg ben ik tuinen gaan bezoeken en heb ik schetsjes gemaakt. Daarbij heb ik met veel leden op de tuin gesproken. Het was een stimulans dat zo velen enthousiast waren over het idee dat hun tuin deel zou gaan uitmaken van een groot schilderij. Sommigen wilden ook graag hun hond erbij geschilderd hebben.
Gemiddeld schilderde ik 4 tuinen per dag. Het was soms een puzzel om te begrijpen hoe de aanleg van tuinen in elkaar steekt. Er waren ingewikkelde patronen van paden, zitjes, vijvertjes, perkjes, groenbakken, pergola’s, heggen etc. André Heine (tuin 40) gaf mij gelukkig een ‘landkaart’ van zijn tuin. Het eindresultaat is een soort kijkdoos of eigenlijk een ‘open tuinendag’. Het is leuk dat je binnenkort op de website met een vergrootglas over de tuinen kunt zwieren, want het schilderij is eigenlijk te groot om alles in een blik te overzien. Dank daarvoor aan Henk van Hoorn.
Het perspectief was steeds een probleem. Wil je huisjes en tuinen in perspectief weergeven, bijvoorbeeld schuin van boven, dan moet je er ook voor zorgen dat de achterste rijen huisjes zichtbaar zijn. Dat zou gigantische afmetingen vergen. Nu al is met de lengte van 234 cm en de breedte van 94 cm. het schilderij loeigroot. Het probleem is ondervangen door van boven af te schilderen. Daardoor oogt het als ‘naïef’, maar dat past wel bij het karakter van een volkstuin (al noemen wij onszelf deftig tuinenpark).
Tot slot: het heeft veel tijd gekost, maar ik heb er veel schilderplezier aan beleefd. Vooral ook door de ontmoetingen met de leden. Ik hoop dat dit schilderij aan de onderlinge contacten mag bijdragen.