In oktober 2017 hebben wij tuin nummer 30 van Loes overgenomen. ‘Wij’ zijn Hans en Annemarijke, en we stellen ons hier graag voor. Hans weet van aanpakken met huis en tuin, maar haalt gemakkelijk een plantje teveel weg (“o, was dat geen onkruid?”). Gelukkig leert hij best snel bij. Annemarijke kan aardig tuinieren -opa was kweker, en daar is via moederskant wel iets van doorgegeven-, maar ze houdt het wel graag makkelijk (“slaat deze plant hier niet aan? Dan stoppen we daar geen extra moeite in”).

Wij wonen met twee katten in Den Haag, vlak bij station Hollands Spoor. In 15-20 minuten fietsen zijn we op de tuin. Voor Hans ligt het zelfs op de route tussen huis en werk. In onze fantasie treffen we elkaar bij goed weer ’s avonds na het werk op de tuin. Het plan is om een zonnepaneel met koelkastje te installeren, zodat er altijd een drankje koud ligt. Bij ons Haagse huis hebben we ook een tuin, en voor de ligging aan de rand van het centrum is die niet eens zo klein. Maar wel met allerlei bebouwing eromheen, waardoor we er te weinig van de zon kunnen genieten.

Je snapt: we kijken erg uit naar de zomeravonden op Leeuwenbergh.

Ondertussen wordt wel de lijst met tuinklussen en -wensen langer en langer, zeker nu de winter langzaam overgaat in lente-achtige weersomstandigheden. Dus het is wel duidelijk dat we niet alleen maar zullen uitrusten op de tuin. Zo gaan we de deuren van het huisje vervangen, en het houtwerk deels vervangen, schuren en verven. Ook moet de waterafvoer aangepakt. Verder willen we de groentebakken weer in gebruik nemen, en daarvoor moet wel eerst onkruid worden gewied. Op termijn willen we ook het grasveld en het tuinpad ophogen, want bij veel regen staat het daar blank.

Wat wij vooral fijn vinden is dat we bij deze tuin het nuttige met het aangename kunnen verenigen. Dus: even een klus doen, dan even koffie in het zonnetje en dan –als we zin hebben- weer door. Enkele jaren terug hebben we een piepklein moestuintje gehad langs de spoorlijn Den Haag-Leiden; daar stond veel onkruid maar er was geen (plek voor een) huisje of zitje of wat. Daar draaide het dus alleen maar om werken in de tuin. Hoewel we er onder andere een prachtige tomatenoogst hebben gehad, beleefden we er toch te weinig plezier van.

Het lijkt ons heerlijk om groenten en vruchten te plukken uit eigen tuin en ze ook ter plekke te kunnen bereiden. Annemarijke heeft al plannen om weer tomaten te gaan kweken, pompoen en courgette, worteltjes, peultjes en ook tuinkruiden. Hans is de keukenprins, dus zo vormen we samen een uitstekend team 🙂

Spannend is nog of de heg van meidoorn zich weer herstelt. Die is door Hans flink gekortwiekt in het najaar. Zit er nog voldoende leven in? We zullen het zien. Ook hebben we de druif en de appelboom voor het eerst gesnoeid en ook daarvan hopen we natuurlijk dat we dat goed en op het juiste moment hebben gedaan. Als we komend najaar opnieuw appeltaarten kunnen bakken van eigen boom, dan hebben we een goed eerste tuinjaar achter de rug. Duimen maar…