Willemien Alberts hield tijdens de nieuwjaarsreceptie op 13 januari een korte toespraak. Ze keek terug naar wat het afgelopen jaar met elkaar bereikt is om ons tuinenpark te verbeteren (zoals het baggeren van de sloten, het opknappen van de fietsenstalling, de vergevorderde plannen voor het herbeplanten van de groenstrook). Ook keek ze vooruit wat het komende jaar zal brengen. Dat komt terug in de stukken voor de jaarvergadering.

Willemien ging ook in op de veranderingen om ons heen. “We zitten in een tijdsgewricht waarin tegenstellingen scherper worden en grenzen worden verlegd. Hierin zullen we moeten zoeken naar wat ons bindt. Ik zie het als een transitie van verbintenis naar verbondenheid. Bij verbintenissen ligt de nadruk op wederwijdse verplichtingen, terwijl het bij verbondenheid gaat over saamhorigheid. Verbintenissen kunnen stranden. Met verbondenheid maak je meer kans om de tand des tijds te doorstaan.”

Aan het einde van haar speech noemde Willemien haar bezoek aan de tentoonstelling van Otto Marseus van  Schrieck (ca 1620-1678) in Rijksmuseum Twente. Marseus was een van de eersten die “stillevens” van  rupsen, paddestoelen, vlinders en andere “onderkruipsels” schilderde.

“Dat rupsen zich konden ontpoppen als vlinders, werd  in de tijd van Otto Marseus ontdekt. Over verandering gesproken: Is een pop dan het einde van de rups of het begin van de vlinder? Het is maar vanuit welk standpunt je het bekijkt. Als we nu de veranderingen op onze tuin ook even met die ogen bekijken, dan hoop ik dat we allemaal kunnen accepteren dat rupsen zich verpoppen en dat we er samen een mooie tuin met vlinders van zullen maken.”

GemÑlde / ôl auf Leinwand (2. HÑlfte 17. Jahrhundert)
Otto Marseus von Schrieck [1619 – 1678]
Objektma· 68,4 x 53 cm
Inventar-Nr.: G440